Arne Van Coillie Trio feat. Rony Verbiest Jazz Jazzclub De Ploeg Diepenbeek (29-03-2018) reporter & photo credits: Freddie info club: De Ploeg info band: Arne Van Coillie © Rootsville 2018

Toen ik in de kalender van 'Jazzclub De Ploeg' de naam Rony Verbiest zag verschijnen werd dit concert onmiddellijk aangevinkt in mijn agenda. Dus op donderdagavond richting Diepenbeek alwaar op de laatste donderdag van de maand gewoonte getrouw Arne Van Coillie samen met zijn trio telkens een extra gast uitnodigt. Een succes formule die van begin af aan wist aan te slaan en zo al menige geslaagde jazz avonden kwam op te leveren. Arne Van Coillie is ook samen met zijn echtgenote Kim Versteynen de drijvende kracht achter de jazz scène hier in Limburg. Naast Arne aan de 'black & white keys' bestaat het trio verder nog uit Flor Van Leugenhaeghe aan de contrabas en als youngster in het gezelschap is er Gert-Jan Dreessen aan de drums.

Voor deze gelegenheid, en misschien ook wel definitief, werd het 'Jazzcafé' verplaatst naar 'plant 2' is dit etablissement. Akkoord het eetkaffee voelt misschien warmer aan maar nu zijn we hopelijk ook verlost van de hinderlijke geluidsgolven van de tooggasten...of dan toch weer niet? De ingewijden van dit 'jazzcafé' weten dat ze voor het concert zich te goed kunnen doen aan een 'jazz diner' aan een democratisch prijsje en dus zat 'plant 2' al goed vol toen ik er aankwam.

Accordeonvirtuoos en multi-instrumentalist Rony Verbiest voorstellen is al lang niet meer aan de orde, dit zowel in Limburg als de rest van het land. Rony erfde de liefde voor de accordeon van zijn vader en al vlug verdiepte hij zich ook in jazz. Hij ontwikkelde daarbij een eigen stijl die het best kan omschreven worden als een aanstekelijke mengeling van traditionele musette, moderne jazz, volksmuziek en Argentijnse tango. Rony Verbiest speelde bij talrijke ensembles en ook in de kleinkunst verdiende hij al lang zijn strepen aan de zijde van onder meer Johan Verminnen. Vanavond dus aan de zijde van Arne Van Coillie en dat zal hier in Limburg vuurwerk geven.

Geen musette of bandoneon wel een mondharmonica en de oerdegelijke accordeon. Iedereen buikje lekker rond gegeten en dus konden de muzikanten plaats nemen met Arne aan de buffet piano en Rony met zijn accordeon in aanslag. Enigszins bij aanvang met een lichte vorm van 'tristesse' maar daarna overschakelend naar een volle 'joie de vivre' zetten het trio en Rony Verbiest aan met een al dadelijk meeslepende versie van Gershwin zijn 'But Not For Me' en ja, het geroezemoes stopte en alle alle aandacht was gericht op Rony Verbiest.

Na nummers als 'Tangerine', een beetje bossa nova kwamen we uit in een passo doble ritme met Cole Porter zijn 'You'd Be So Nice to Come Home To'. De warme en meeslepende ritmes van Rony's accordeon creëerde duidelijke een heilzame werking op de talrijke aanwezigen. Bij mij kwam het idee voorbij geflitst, moesten Rony en zijn kompanen dit op een zomerse namiddag in het centrum van Hasselt opvoeren voor 'den hoed' zou er zonder twijfel meer in het toepasselijke hoofddeksel komen te liggen dan hun gage van vanavond. Realiteit en 'old blue eyes' zou dan zingen van...that's life!

Met 'September in The Rain' uit 1937 werden we abrupt uit onze roes wakker toen dit het einde van 'set 1' betekende en kwam er de ontnuchtering dat we niet aan de Seine zaten maar in Diepenbeek in jazzclub 'De Ploeg', en het geroezemoes kon terug zijn intrede doen :-)

Iedereen keek uiteraard ongeduldig uit naar het tweede gedeelte van dit concert en toen Arne bij wijze van het tikken op de cymbalen er Gert-Jan er op attent maakte dat het zover was verstomde gelukkig ook weer het geroezemoes om plaats te maken voor die heerlijke grooves van de accordeon. Na 'Avalon' uit 1920 van Al Jolson schakelde Rony Verbiest over op de chromatische harmonica maar bleven we bij Al Jolson met diens ontroerende 'Sonny Boy', dit enigszins als eerbetoon aan Toots waarna de beklijvende stilte overrompeld werd door een gemeend en welverdiend applaus.

Tijd om er een extra gast bij te halen in de persoon van Kim Versteynen. Uit Kim's debuutalbum 'Kim In The Middle' van 2012 kregen we dan een meeslepende versie van het in 1945 uitgebrachte 'Les Feuilles Mortes' aka 'Autumn Leaves'. Gedurende de drie daaropvolgende nummers werden het muzikale conversaties tussen Arne Van Coillie aan de piano, de harmonica van Rony Verbiest en de jazzstem van Kim Versteynen, dit ondersteund door de uitstekende ritme sectie met Gert-Jan Dreessen en Flor Van Leugenhaeghe. Met een LP versie van 'Bye Bye Blackbird' uit 1926 kwam er ook een einde aan dit intermezzo met Kim Versteynen en mocht Rony Verbiest voor de uiteindelijke apotheose van de avond zorgen. Was da goe of was da goe?

Volgende jazzcafé 'De Ploeg' op donderdag 26 april met Caroll Vanwelden, food for thought voor Latin lovers!